LEZING SITALPERSAD VAN CONTRACTARBEIDER TOT INVLOEDRIJKE TOLK, 1882-1923 16 FEB 2018
Op vrijdag 16 februari jl. organiseerde het Lalla Rookh Museum de lezing Sitalpersad, van contractarbeider tot invloedrijke tolk, 1882 – 1923 met als spreker historicus J. Egger. Hij gaf een beschrijving van het leven van Sitalpersad, die voor een groot deel was gebaseerd op de memoires van zijn dochter Elisabeth Bhugwandye Singh. Het was een boeiend verhaal met humoristische anekdotes, wat zorgde voor een leuke sfeer onder het goed opgekomen publiek.
Klik hier om de presentatie te downloaden.
Sitalpersad kwam in 1882 als 14-jarige jongen met zijn moeder aan in Suriname en zij werden tewerkgesteld op plantage Jagtlust van de familie Barnett Lyon. De connectie met Barnett Lyon heeft hem blijvend geholpen in zijn leven. Zijn moeder, die uit een rijke familie kwam, weigerde op het land te werken en werd aangesteld als hulpverpleegster in het ziekenhuis van de plantage. Zij onderwees haar zoon in het Hindi, wat hem een belangrijke voorsprong gaf in zijn carrière als tolk. In 1889 werd hij aangenomen als proeftolk en al in 1890 kreeg hij een vaste aanstelling.
Hij woonde een groot deel van zijn leven in Paramaribo en leerde hierdoor de verschillende culturen goed kennen. Als tolk was hij zowel een letterlijke vertaler als een ‘go-between’, een bemiddelaar, tussen de verschillende bevolkingsgroepen. Hierdoor bekleedde een invloedrijke positie binnen de Hindostaanse gemeenschap. Ook maakte hij anderen goed duidelijk dat hij van Brahmaanse afkomst was. Iedereen in de Hindostaanse gemeenschap die wat wilde bereiken, raadpleegde hem. In 1910 richtte hij de Surinaamsche Immigranten Vereniging op en werd voorzitter hiervan. Een van de doelen van de vereniging was: ‘Het bevorderen van de vereenzelving der immigranten bevolking met de bevolking van de kolonie.’ Door de koloniale autoriteiten werd Sitalpersad gezien als een persoon die aan hun kant stond. Zo ging hij een aantal keer namens de koloniale autoritetiten naar India om er contractanten te werven. Ook leidde hij een delegatie die na 1917 naar India vertrok om de contractarbeid weer in stellen, wat echter niet lukte.
Ook in zijn privéleven was Sitalpersad een markante figuur binnen de Surinaamse gemeenschap. Hij trouwde met een christelijke Hindostaanse vrouw en zijn kinderen gingen naar school in de stad, wat niet gebruikelijk was voor Hindostanen in die tijd. Hij verdiende genoeg om een eigen huis te bouwen en publiceerde belangrijke persoonlijke gebeurtenissen in de kranten, zoals het huwelijk van zijn dochter en de geboorte van zijn eerste kleinzoon, een gebruik van de kleine elite groep in Suriname destijds. Uiterlijk was hij een opvallende verschijning. Zijn dochter beschrijft hem als een ‘nogal ijdele man die tweemaal per dag andere kleren aantrok, zijn haar verfde en speciale kleine clipjes had zodat zijn snor perfect zat en recht stond’. Hij overleed op 55-jarige leeftijd in 1923 in Suriname.
